Dla równowagi w przyrodzie...

... złapałam kolejną infekcję, tym razem dróg moczowych. Za dobrze pewnie by mi było, gdybym tak całkiem "lajtowo" sobie tą ciążę przeszła. :P Najśmieszniejsze w tym wszystkim jest to, że tak naprawdę nic mi nie jest: nie czuję żadnego dyskomfortu, pieczenia, bólu czy czegokolwiek. O infekcji wiem li i jedynie z wyników ostatnich dwóch badań moczu. Także do mojej apteczki dołączył kolejny specyfik, na szczęście tylko jeden, do jednorazowego zażycia i powinno być po sprawie. :) Nawet się jakoś szczególnie nie przejęłam. Wszędzie dookoła piszą o tym, że infekcje cewki i pęcherza zdarzają się w ciąży i nie ma co z tego robić dramatu, toteż stosuję się i dramatu nie robię.

   Myślę też, że dużo pozytywnego podejścia do całej sprawy zawdzięczam mojej pani ginekolog, która jest świetną babeczką. Kobietka już starsza niż młodsza, toteż doświadczenie ma i wiele ciąż i porodów w swoim życiu widziała - znaczy: można mieć jakieś zaufanie. Nastawiona jest na to, że ciąża jako taka jest super sprawą, której za bardzo nie trzeba "przeszkadzać", należy natomiast o siebie dbać (żywienie, ruch, ograniczenia stresu) i się cieszyć. :) Nie wyłudza kasy za byle co (np. za dzisiejszą wizytę konsultacyjną nic nie płaciłam, bo ona w sumie nic takiego mi nie robiła, tylko receptę wypisała), nie namawia do częstych wizyt u siebie, jeśli nie ma potrzeby, a ciąża jest zdrowa i przebiega normalnie. Dlatego kolejne spotkanie dopiero 10 sierpnia, chyba że kaczątko postanowi wykluć się wcześniej. Na początku trochę się dziwiłam i martwiłam, że ginka nie każe mi być u siebie co miesiąc na kontroli, wyznacza daty np. za 7 tygodni. Inne dziewczyny latają co chwila, co chwila nowe fotki mają swoich szkrabów w 3D/4D/20D (co to w ogóle jest to 4D? Czwarty wymiar, czyli co?), podglądają je na każdym kroku, śledzą wymiary i rozmiary. A ja nie.
   Trochę mi smutno było, ale z drugiej strony - to po co mi to? Swoich fotek USG mam i tak od groma i już nikt ich i tak nie ogląda. Że bobas rośnie, to widać gołym okiem po brzuchu i czuć po ruchach wewnątrz tegoż, bo z każdym tygodniem są silniejsze. Od paru dni to mi się tak rozpycha nogami, że czasem trochę boli, jak skóra jest taka naciągnięta do granic wytrzymałości. A mi, jak na przekór, mordka się śmieje, że dziecko mam takie ruchliwe i takie silne. A że chce nogi rozprostować... no chyba każdy by chciał, jakby miał miesiącami leżeć w takiej skulonej pozycji, jak on tam sobie wewnątrz mnie leży. :) Więc już się nie przejmują i nawet sobie myślę, że fajniej jest nie mieć takiej totalnej kontroli techniczno-medycznej nad tym wszystkim, tylko spokojnie delektować się ostatnimi tygodniami ciąży. Np. robiąc sobie chłodne kąpiele z muzyczką relaksacyjną w tle. Co właśnie idę czynić. :)