Skurczam się

Pojawiały się już wcześniej, ale raz na ruski rok i kompletnie nie zawracałam sobie nimi głowy. Nie biegałam w panice na każde ukłucie w brzuchu, bo to ponoć normalne - macica się najpierw rozkurcza, a potem zaczyna się przygotowywać do porodu. Ale wczoraj miałam mały przedsmak skurczów jako takich, wielokrotnych, które w sumie ciągnęły się przez ponad godzinę, z różnym natężeniem i częstotliwością. Dziwne uczucie - siedzi sobie człowiek w kuchni, uskutecznia pogawędkę z babcią, a tu skurcz. I kolejny. I znów. O! Teraz jakiś mocniejszy. Tymczasem rozmowa leci sobie w najlepsze, pogryzam sobie brzoskwinkę i zupełnie nic po mnie nie widać. Rozdwojenie jaźni w takiej sytuacji to niesamowita sprawa: połowa mnie skupiona na konwersacji, a druga połowa świadoma każdego skurczu, obserwująca siebie samą i własne reakcje na te skurcze. Potęga psychiki zadziwia mnie w takich sytuacjach.

   Kilka spostrzeżeń:

- skurcze nie tyle bolą, ile kłują. Podobnie, jak przy miesiączce, tylko słabiej a częściej. Do przeżycia;
- da się robić mnóstwo rzeczy w trakcie i między skurczami, choć cały czas ma się świadomość, że "one tam są";
- jak się chodzi, to w ogóle nic nie czuć;
- podobnie, jak się kołysze biodrami, np. na stojąco;
- oddychanie pomaga (ja wiem, że oddychanie to żadna filozofia, ale jednak przy skurczu trochę się człowiek spina, skraca oddech, a to pogarsza sprawę);
- ciepła kąpiel totalnie rozluźnia i skurcze idą sobie precz. Przynajmniej te przepowiadające. :P Ale mniej więcej o to chodziło. :)

   Nawet sobie pomyślałam przez chwilę, że może się tak zdarzyć, że urodzę właśnie tego dnia. Pomyślałam i przyjęłam do wiadomości. Spokojnie. Co prawda byłaby to groteska, bo byliśmy z mężem z wizytą u rodziny, zero "wyprawki" ze sobą, żadnych podkładów, ubranek ani nic (choć kartę ciąży wzięłam ze sobą, bo a nóż-widelec...), nazajutrz rano (czyli dziś rano) mieliśmy wracać i to dość pilnie i taki poród trochę by nam popsuł plany. Na szczęście bobasek jeszcze nie chce się wykluwać, tak sobie tylko ćwiczy. :)

   W ten sposób kończymy 8 miesiąc. Ostatnia prosta. I tylko upał mnie znów morduje.