11 tydzień... jak to leci!

Jeszcze pamiętam, jak zaczynałam tego bloga, a było to gdzieś w okolicach 5 tygodnia ciąży... BUM! I już jest jedenasty tydzień. :) Niesamowite, jak ten czas potrafi lecieć. Już nawet powoli kaczątko zaczyna wystawać wraz z brzuszkiem poza normalną linię mojej talii (którą, nota bene, nadal mam... a tak mnie poradniki straszyły, żeby się pożegnać z talią na parę miesięcy. A figę! :P). A może sobie tylko wkręcam? W każdym razie czuję, że brzuszek jest uwypuklony. :D I to jest bardzo fajne. :) Kaczątko w końcu przestało przypominać urojoną kijankę, a zaczęło być miniaturką człowieka - ponoć waży tyle, co łyżeczka cukru. Te porównania kulinarno-roślinne mnie rozwalają szczerze mówiąc: najpierw nosiłam w brzuchu jagódkę, potem fasolkę, moja macica jest wielkości grejpfruta... :P Mam wrażenie, że jestem jednym wielkim koszem na owoce. :P
   Z życia w ogóle: powoli, powoli wraca mi energia.  A może to po prostu samozaparcie? Nie gniję już w domu 24/7, wychodzę częściej na spacery (jest teraz tak pięknie, mroźno, słonecznie i bezwietrznie, że aż chce się żyć), zajęłam się jakąś w miarę sensowną aktywnością poza siedzeniem przy komputerze... to chyba znak, że kończy się powoli pierwszy trymestr. Wyniki badań krwi są na razie jak dla mnie zagadką, umówiona z lekarką jestem dopiero za 2 tygodnie, ale już wiem, że nie jestem zarażona toksoplazmozą, więc i bobas jest zdrowy! Ha!