Nie ma to jak dobry kop!

Wróciłam z urlopu i już żałuję, że musiałam wracać - w Dublinie jak zwykle pada, wieje i jest zimno (10 stopni). W Puerto Rico jest 25 stopni, piękne słońce i plaże pod hotelem. Ech... Było fajnie, chciałoby się jeszcze. Co prawda opieka nad Antkiem 24h na dobę, ale za to zero gotowania, sprzątania, prania, prasowania i takich tam pierdół, które wypełniają czas codzienny. Mogłam zająć się opalaniem, robieniem babek z piasku z Antolem, zwiedzaniem okolicy i jakimś takim pełniejszym przeżywaniem mojej ciąży.

Może to dlatego, że kopniaki "kijanki" (robocza nazwa dla kaczątka 2) są już dobrze wyczuwalne, bobas daje o sobie znać każdego dnia i nie sposób go ignorować? A może brzuch zrobił mi się już taki duży, że zaczyna przeszkadzać w codziennych czynnościach?

Grunt, że jakoś tak mocniej związałam się z myślą o drugim dziecku. Że jakoś realnie ono zaczyna dla mnie istnieć. Widocznie trzeba mnie było mocniej kopnąć. :P Hehe!

Cała rodzina jest pięknie opalona (mąż aż za bardzo, ma poparzone ramiona...), Dziabąg mógł w końcu wypróbować swoje wszystkie szorty i koszulki z krótkim rękawkiem, a także latać po plaży w wersji naturystycznej. Zjadł tonę lodów, wypił morze soków owocowych i widział palmy, wielbłądy i takie tam cuda, czyli doświadczył przez ten tydzień rzeczy, które na co dzień są mu niedostępne. Zresztą - my z Adamem robiliśmy dokładnie to samo, wszelkie diety i eko-żywienie poszło się paść. Ale nie żałuję, po to są wakacje.

Tym trudniej przestawić się na stare tory. Ech... Gdyby chociaż ta pogoda tutaj była jakaś sensowniejsza...